Σαρανταρησα πια...
Κι εκεί που θεωρούσα αδιαφιλονίκητη τη Δημοκρατία, την Ισότητα, την Ισονομία,
ξαφνικά ολα μέσα μου κατέρρευσαν...
Άνοιξα τα λεξικά, τα βιβλία ιστορίας, να θυμηθώ πώς ακριβώς εννούσαμε (και πράξαμε) εμείς, ως ΕΛΛΗΝΕΣ το υποδειγματικό πολίτευμα:
Η Αθηναϊκή δημοκρατία ήταν το πολιτικό σύστημα που αναπτύχθηκε στην αρχαία ελληνική πόλη-κράτος της Αθήνας (που περιλάμβανε την κεντρική πόλη των Αθηνών και την περιβάλλουσα επικράτεια της Αττικής). Η Αθήνα ήταν η πρώτη γνωστή δημοκρατία και ίσως η πιο σημαντική κατά την αρχαιότητα. Και άλλες αρχαιοελληνικές
πόλεις είχαν δημοκρατικό πολίτευμα αλλά κανένα από αυτά δεν ήταν εξίσου
ισχυρό και σταθερό με αυτό των Αθηνών. Παραμένει ένα μοναδικό και
εξαιρετικού ενδιαφέροντος πείραμα άμεσης δημοκρατίας, όπου οι άνθρωποι δεν εξέλεγαν αντιπροσώπους για να αποφασίζουν στο όνομά τους, αλλά έπαιρναν οι ίδιοι αποφάσεις νομοθετικού και εκτελεστικού
περιεχομένου. Δε συμμετείχε, ωστόσο, το σύνολο του πληθυσμού της πόλης,
αλλά το σύνολο αυτών που είχαν πολιτικά δικαιώματα συγκροτούνταν
ανεξαρτήτως από οικονομικά θέματα και οι πολίτες συμμετείχαν σε
πρωτοφανή κλίμακα. Ποτέ μέχρι τότε τόσο πολλοί άνθρωποι δεν είχαν
περάσει τόσο χρόνο αυτοκυβερνώμενοι. (Βικιπαίδεια)
Κι έτσι λοιπον το αποφάσισα:
Όχι! Δεν έχουμε όλοι το δικαίωμα ψήφου! (ψηφίζειν και ψηφίζεσθαι!)
Όχι! Δεν είμαστε όλοι ίσοι!
Όχι! Το Δικαίωμα, προϋποθέτει την Υποχρεωση!
Αυτό που σήμερα ονομάσαμε Δημοκρατία, είναι μια σούπα απο παραταιρα υλικά , που πια δεν τρώγεται.
Η Ισότητα, απλώς μας μαζικοποίησε, κατεστρεψε κάθε ατομική ιδιαιτερότητα, κάθε "ίδιον"
Η παγκοσμιοποίηση θέλησε μόνο να εξαφανίσει τα ίχνη του κάθε Ενός.
Αντί να χρησιμοποιηθεί το κάθε ταλέντο, να συντονιστεί ο κοινός στόχος, να προστεθεί η κάθε δεξιότητα σε μία καλολαδωμένη μηχανή εξέλιξης, μας άνοιξαν έναν χωματόδρομο, μας έδεσαν με αλυσίδες, και μας εβγαλαν στο λιοπύρι της πλάνης, να οδηγούμαστε....
Έιμαι πολυτάλαντη, και είμαι περήφανη γι αυτό. Δεν κατάφερα να "ενταχθώ" σε ένα σύστημα, κι ίσως γι αυτό αντιδρώ στην υπάρχουσα κατάσταση. Όμως έμαθα να είμαι αληθινή, ο λόγος μου να ισχύει και να παλέυω συνεχώς. Μπορώ να τα καταφέρω! Μπορούμε να τ α καταφέρουμε, ας θυμηθούμε ποιοι είμαστε. Η Δημοκρατία που καταλύεται, δεν είναι αληθινή! Ας την ξαναστησουμε, βασισμένοι στον όμορφο - αληθινό άνθρωπο μέσα μας!
Ας γίνουμε εμείς, τα Μεγάλα, τα Όμορφα, τα Ιδεώδη!
