Reon: Απριλίου 2012

Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

σεμινάριο τεχνοτροπίας επίπλων στα Βριλήσσια

θα ανανεώσουμε το σπίτι μας,

βάζοντας στα έπιπλα,

τα χρώματα και τα σχέδια που μας αρεσουν!

σεμινάριο χειροποίητου λευκώματος στα Βριλήσσια

σχέδια και χρώματα... θα φτιάξουμε ένα λεύκωμα χειροποίητο,

θα μαζέψουμε εκεί όλες τις καλοκαιρινές φωτογραφίες μας,

και θα βρούμε ένα νέο χόμπι για τα βράδια του χειμώνα!

σεμινάριο καλοκαιρινού κοσμήματος στα Βριλήσσια

φτιάχνουμε τα καλοκαιρινά μας κοσμήματα, τα ταιριάζουμε

με τα ρούχα, τα μαγιό, τις τσάντες μας και....

έτοιμες για μπαρακια καλοκαιρινά!!!

σεμινάριο Ραπτικής στα Βριλήσσια!

Διαλέξτε τα υφάσματα που θέλετε, κι ελάτε να δημιουργήσουμε!!!!

Κυριακή 29 Απριλίου 2012

I am Hellene (Ελληνικοί υπότιτλοι) Κατερίνα Μουτσάτσου!!!

Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Καλλιτεχνικα΄σεμινάρια στα Βριλήσσια: ΡΑΠΤΙΚΗ- ΚΟΣΜΗΜΑ- ALBUM- ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΕΣ

ελάτε να γνωριστούμε και να δημιουργήσουμε

Τρίτη 17 Απριλίου 2012

σεμινάρια : ραπτική - κόσμημα - τεχνοτροπίες επίπλων - χειροποίητα άλμπουμ

σε λίγες μέρες, θα ανακοινωνθούν οι ημέρες και οι ώρες των σεμιναρίων.

Ειδικά για το τμήμα της ραπτικής, λόγω περιορισμένου αριθμού συμμετεχόντων,

παρακαλώ ενημερώστε με εγκαίρως για το ενδιαφέρον σας.

Δημήτρης Μητροπάνος: 1948-2012

φωνές που μεγαλώσαμε μαζί τους...

Μητροπάνος, Σακελλαρίου, Διονυσίου ... και άλλοι πολλοί...

Στα γλέντια, στις στενοχώριες, στις εκδρομές...

Σε κάθε στιγμή, ακουγόταν κάπου στο βάθος κι η φωνή τους....

Ας είναι όλοι τους καλά, όπου βρίσκονται...

Δευτέρα 16 Απριλίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Πέθανε η Μαίρη Παπαγιαννίδου - media

Ποίησης συνέχεια! (4ο)

Άγγελοι ψηλοί, βλοσυροί,

Πονεμένοι,

την πίκρα τους καλά έκρυψαν

στο αυστηρό τους βλέμμα.

Βοήθεια δε ζήτησαν,

μόνοι πορεύτηκαν.

Καταιγίδες, κυκλώνες, αστραπές και βροντές

ανάμεσά τους πέρασαν.

Και επιβίωσαν.

Τα άσπρα τους, τα άυλα κορμιά

βραχήκανε, βαρύνανε, για λίγο τους τραβήξανε στη γη.

Δυνατοί, σκληροί και άκαμπτοι

σκόρπισαν μπαχάρια και πιπέρια πίσω τους,

κι ο ουρανός τους ρούφηξε ξανά κοντά του.

Έτσι τώρα, διαβαίνουν στα σύννεφα,

Και μετράνε τις αποστάσεις των άστρων.

Αρχάγγελος γλυκός και γέρος, φωτισμένος,

Ξεκίνησε να μ΄ έβρει, παρηγοριά και δύναμη

να με γεμίσει.

Μα περνώντας στους δρόμους της ζωής μου,

γύρω του μαραίνονταν τα στάχια,

τα δάση καίγονταν,

η θάλασσα άφριζε,

κι ο αέρας μύριζε θανατικό.

Φοβήθηκε ο δάσκαλος,

έπιασε τη μοίρα μου στα μάτια μου να δει,

τυφλώθηκε.

Ψαχούλεψε τότε τους καρπούς,

και βρήκε σημάδια θεϊκά. Αποτρόπαια και βαθιά χωρίσματα, του καλού, του κακού, του φωτός και του σκότους.

Μύρο διαβασμένο σε εφτά ανατολές, με άλειψε,

στην Αγία Τριάδα (ή Τετράδα), με έταξε,

φυλαγμένη χρόνια προσευχή, στο μέτωπο μου φύσηξε.

Μάταιος κόπος.

Απλά μάταιος κόπος.

Ποίησης συνέχεια! (3ο)

Φεύγοντας από τα μέρη που ξανά επιστρέψαμε,

Φορές πολλές και λάθη όμοια,

Ανακαλύψαμε το «ζήτω». Και ζήσαμε.

Πια καλά.

Σε μεγάλες λεωφόρους πορευτήκαμε γρήγορα, σταθερά και αβίαστα.

Άγγελοι μας οδηγούσαν

Ακόμα και το φως ήταν πίσω μας.

Κινήσαμε γι αλλού

Για το Μεγάλο, το Δίκαιο, το Σοφό,

Το Αδιαίρετο.

Πετάξαμε ψηλά, χωρίς νέφη γύρω μας

Σε ουρανό ξάστερο, δίχως φεγγάρι, δίχως σκοτάδι.

Κι είδαμε από κοντά

τον Κένταυρο, τον Απόλλωνα, τη Λητώ, νότες χρυσού και λευκού,

μ΄ όλα τα βάρη ακουμπισμένα στα γήινα.

Κι ακόμα πιο πέρα, αφεθήκαμε,

και δεν υπήρχε κάτι.

Κενό κι όμως πληρότητα.

Το παν γεμάτο.

Κομψή εξίσωση.

Ένα απαλό αεράκι μας δρόσιζε, χάδι θεϊκό, παρηγοριά στην ευτυχία μας…

Ποίησης συνέχεια! (2ο)

Στον Άρχοντα ψηλά, προσφέρω καλάθι γεμάτο καρπούς

ανάμνηση γης, λάσπη και αίμα.

στον Αφέντη βαθιά, που έδεσε τα πόδια του με φύκια, νύχια και φτέρνες

ταπεινά δωρίζω φιλί, πνοή Θεού, μια ανάσα.

Μαγικά φανάρια και καμπάνες σιδερένιες βαριές

Το δρόμο του Ενός ετοιμάζουν

Σκάβουν, πλάθουν, γεύονται

ξωτικά του ύπνου,

προπομπός νοθευμένης επανάληψης.

Τα πάντα στη Δημιουργία αποδίδονται.

Μα δώς μου λίγο το Χέρι σου ν΄ αγγίξω

Να φιλήσω στα Μάτια σου το φως

Κουλουριασμένη να χωρέσω ξανά στην Παλάμη σου

Τα Δάχτυλά σου Κάγκελα,

από κει να μην ξεφεύγω.

Ασφαλής,

Ποίηση: ε, μια που βρήκα ποιήματά μου να έχουν προ τετραετίας εκδοθεί...

Βρήκα λοιπον τυχαία, σε μια συλλογή νεών ποιητών που εκδόθηκε το 2008,

τέσσερα κείμενα δικά μου!

Και αφού αγόρασα το βιβλίο, είπα να τα δημοσιέυσω κι εδώ!

Για μένα σημαίνουν πολλά, αν και από τότε άλλαξα (ευτυχώς, πάντα αλλάζουμε) τον τρόπο που βλέπω γύρω μου. Τα μάτια μου άνοιξαν, κάτι σαν να γύρισε το μέσα έξω...

Το πρώτο λοιπον απο τα τέσσερα δημοσιευμένα:

Φτερά παπαγάλου

Μακρινού φίλου,

Ξέφυγαν απ΄το βιβλίο

Και πέταξαν γύρω μου.

Την ώρα που το φεγγάρι γέμιζε…

Κι ήρθε στον ώμο μου να ξαποστάσει

Και κάτι μου ψιθύρισε από απέναντι…

Λόγια μαντικά, σοφών, κάποιου Δρυίδη.

Υποκλίνομαι.

Στα μυστήρια του κόσμου.

Γίνομαι άνεμος, καπνός από λιβάνι