βρε παιδιά, Ελλάδα είμαστε. Γόνοι του Ξένιου Δία. Που πήγε η ελληνική φιλοξενία; πού πήγε η ευγένεια του κεράσματος, της προσφοράς;
Θυμάμαι έρχονταν στο μαγαζί του πατέρα μου (εμπορικό ήταν) οι συνεργάτες για να απολαύσουν τον καφέ τους. Σερβιρσμένο με το δίσκο, σε κούπες όμορφες, γυάλινα ποτήρια... άσε όταν ήθελαν ελληνικό καφέ... ιεροτελεστία ολόκληρη.... το μπρίκι, η φωτιά...
Και τώρα πια, συνεργάζομαι με χώρους Πολιτσμού, Πνευματικά κέντρα των Δήμων, θέατρα, σχολές... και αν σου προσφέρουν ένα νερό, θα είναι σε πλαστικό ποτήρι... όχι βρε παιδιά, δεν κάνουμε έτσι πολιτισμό, δεν είναι αυτη η ψυχή της Ελλάδας.
Ας αρχίσουμε την αναπροσαρμογή που απαιτούν οι καιροί,
επανακτώντας την πολυτέλεια που οικοιοθελώς απωλέσαμε.
Ας δείξουμε την ευγένεια του ελληνικού πολιτισμού, της ελληνικής φιλοξενίας,
που με αυτήν γαλουχηθήκαμε, σε αυτήν στηρίζουμε την ανωτερότητα της φυλής μας.
Θυμάμαι έρχονταν στο μαγαζί του πατέρα μου (εμπορικό ήταν) οι συνεργάτες για να απολαύσουν τον καφέ τους. Σερβιρσμένο με το δίσκο, σε κούπες όμορφες, γυάλινα ποτήρια... άσε όταν ήθελαν ελληνικό καφέ... ιεροτελεστία ολόκληρη.... το μπρίκι, η φωτιά...
Και τώρα πια, συνεργάζομαι με χώρους Πολιτσμού, Πνευματικά κέντρα των Δήμων, θέατρα, σχολές... και αν σου προσφέρουν ένα νερό, θα είναι σε πλαστικό ποτήρι... όχι βρε παιδιά, δεν κάνουμε έτσι πολιτισμό, δεν είναι αυτη η ψυχή της Ελλάδας.
Ας αρχίσουμε την αναπροσαρμογή που απαιτούν οι καιροί,
επανακτώντας την πολυτέλεια που οικοιοθελώς απωλέσαμε.
Ας δείξουμε την ευγένεια του ελληνικού πολιτισμού, της ελληνικής φιλοξενίας,
που με αυτήν γαλουχηθήκαμε, σε αυτήν στηρίζουμε την ανωτερότητα της φυλής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου