Κάτι άρχισε ν αλλάζει, νικήσαμε!

Τελικά, ο Ίκαρος έπεσε, επειδή τα φτερά δεν ήταν δικά του...

Με δανεικά χρήματα ζήσαμε,
με τα μάτια των άλλων βλέπαμε,
με όνειρα κι ελπίδες χτισμένα απο πριν, μεγαλώσαμε...

Κι όμως το είδα να συμβαίνει.

Να μοχθείς να γεννηθούν δικά σου οράματα
Ν'  ανοίγει η ψυχή σφαιρικά
Να περνάς απο σύννεφα κι ουρανούς, άλλοτε παίζοντας,
άλλοτε πλησιάζοντας τη γη
κι άλλοτ ε σκάβοντας τα Τάρταρα

Και να ΄ρχεται η στιγμή,
που μόνος περνάς μέσα α π τον κύκλο
Κι αρχίζει το χρωμα σου ν αλλάζει
Αρχίζουν οι αισθήσεις να καίγονται
Επιστρέφεις εκέι, μα πάντα ένα βήμα πιο πέρα.

Γίνεσαι χρυσός
πλησιάζεις στον ήλιο
και βλέπεις το απλό κι αυτονόητο:

Ο μεγάλος ζωοδότης πλανήτης φωτός,
δεν είναι παρά άνθρωποι προπλασμένοι,
Όντα που λάμψανε
και το φως τους τύφλωσε, υπέταξε,
η ενέργειά τους μετακίνσηε το σύμπαν.

Δνε έλκεσαι πια
έλκεις και βασιλεύεις.