"... Δεν έχεις ζήσει εσυ΄πολλές δεκαετίες πίσω. Και όσες έζησες, ήταν καλές. 

Εγώ όμως είδα τη φτώχεια. Και δε σου μιλάω για το 40 ούτε για τον εμφύλιο μετά. 

Σου λέω όμως για το 50. Στις αρχές του...Όλα τα παιδιά ξυπόλητα γυρίζαμε. 

Είχε ο πατέρας μου κάτι γουρούνια πίσω στην αυλή της ταβέρνας. 

Τα έβγαζε με την αλυσίδα , τα πήγαινε στο ποτάμι και τα άφηνε... 

Αυτά γυρίζανε το απόγευμα μόνα τους. 

Κι όπως κατέβαιναν το δρόμο, ακουγόταν η αλυσίδα που σερνόταν 

και βγαίνανε οι γείτονες και φωνάζαν:" Μπαρμπα Λια, Θεια Λιου, έρχονται τα γουρούνια"

 Και πέρναγαν τα γουρούνια μέσα απο το μαγαζί, 

δίπλα απο τους πελάτες και πήγαιναν πίσω μόνα τους..." 

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΜΑΝΗ ΚΑΙ ΜΕΣΣΗΝΙΑ.... 
ίσως και να ήρθε η ώρα επιτέλους να ολοκληρωθεί το βιβλίο...