... κι άντε τώρα, στους δύσκολους καιρούς μας, να πρέπει να πεις για παιχνίδια...
κι οχι μόνο να πεις. Αλλά και να παίξεις. Κι όχι μόνο να παίξεις. Αλλά και να πείσεις 35 δασκάλους- νηπιαγωγούς (ναι ναι, απο αυτούς που περιμένουν μια θέση στα σχολεία και δεεε.., που βλέπουν τους μισθούς τους να συρρικνώνονται...) πως, ό,τι κι αν γίνει, ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΜΕ!!!!
Αχ κυρία Μιχαλοπούλου μας.... δύσκολα μας βάλατε!
Αλλά τελικά... τα καταφέραμε! Μάλλον ο καθένας μας έψαχνε ένα μικρό πάτημα... Ίσα ίσα για να ακουμπήσει κάπου. Ε , και μετά, ξεκινήσαμε! Παίξαμε, γελάσαμε, χειροκροτήσαμε (παρεμπιπτόντως τον γάμο τον αφήσαμε μισό...). Μιλήσαμε σοβαρά, αναρωτηθήκαμε, κάπου βρήκαμε απαντήσεις, κάπου πρέπει να τις ψάξουμε μέσα μας.
Φύγαμε όμως πιο δυνατοί, πιο έτοιμοι για μια νέα σχολική χρονιά, που στηρίζεται αποκλειστικά σε μας!Ε, και όπως είπαμε... 3 είναι τα βασικά αντικείεμνα που χρειαζόμαστε: Κονσίλερ (να καλύπτει την κούραση στα ματια) Σοκολάτα (για να παίρνουμε ενέργεια) και άνετα παπούτσια (ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ!!!!!!!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου