Ποίηση: ε, μια που βρήκα ποιήματά μου να έχουν προ τετραετίας εκδοθεί...

Βρήκα λοιπον τυχαία, σε μια συλλογή νεών ποιητών που εκδόθηκε το 2008, 

τέσσερα  κείμενα δικά μου!

Και αφού αγόρασα το βιβλίο, είπα να τα δημοσιέυσω κι εδώ!

Για μένα σημαίνουν πολλά, αν και από τότε άλλαξα (ευτυχώς, πάντα αλλάζουμε) τον τρόπο που βλέπω γύρω μου. Τα μάτια μου άνοιξαν, κάτι σαν να γύρισε το μέσα έξω...

Το πρώτο λοιπον απο τα τέσσερα δημοσιευμένα:

1. 

Φτερά παπαγάλου

Μακρινού φίλου,

Ξέφυγαν απ΄το βιβλίο

Και πέταξαν γύρω μου.

                                                 Την ώρα που το φεγγάρι γέμιζε…

Κι ήρθε στον ώμο μου να ξαποστάσει

Και κάτι μου ψιθύρισε από απέναντι…

Λόγια μαντικά, σοφών, κάποιου Δρυίδη.

Υποκλίνομαι.

Στα μυστήρια του κόσμου.

Γίνομαι άνεμος, καπνός από λιβάνι

Κι υψώνομαι.

Νέφος λευκό με τυλίγει

Μ΄ οδηγεί

Με αφοπλίζει

Και με γεμίζει ενέργεια.

Μα απ΄το φεγγάρι μας, χάσαμε ένα μικρό κομμάτι…