Ποίησης συνέχεια! (3ο)

Φεύγοντας από τα μέρη που ξανά επιστρέψαμε,

Φορές πολλές και λάθη όμοια,

Ανακαλύψαμε το «ζήτω». Και ζήσαμε.

Πια καλά.

Σε μεγάλες λεωφόρους πορευτήκαμε γρήγορα, σταθερά και αβίαστα.

Άγγελοι μας οδηγούσαν

Ακόμα και το φως ήταν πίσω μας.

Κινήσαμε γι αλλού

Για το Μεγάλο, το Δίκαιο, το Σοφό,

Το Αδιαίρετο.

Πετάξαμε ψηλά, χωρίς νέφη γύρω μας

Σε ουρανό ξάστερο, δίχως φεγγάρι, δίχως σκοτάδι.

Κι είδαμε από κοντά

τον Κένταυρο, τον Απόλλωνα, τη Λητώ, νότες χρυσού και λευκού,

μ΄ όλα τα βάρη ακουμπισμένα στα γήινα.

Κι ακόμα πιο πέρα, αφεθήκαμε,

και δεν υπήρχε κάτι.

Κενό κι όμως πληρότητα.

Το παν γεμάτο.

Κομψή εξίσωση.

Ένα απαλό αεράκι μας δρόσιζε, χάδι θεϊκό, παρηγοριά στην ευτυχία μας…